Szekspira ceniłem najbardziej za ''Makbeta''. W dalszej kolejności wymieniałem ''Króla Leara'' oraz ''Hamleta''. Ta kolejność wzięła się od pomysłów Akira Kurosawy który pomysły genialnego Anglika przeniósł w czasy feudalnych wojen w kraju Kwitnącej Wiśni. Opowieść o Romeo i jego Juli była obowiązkową lekturą dla koleżanek i kolegów z klas o profilu humanistycznym. Kielecki dwór Melpomeny pokazał jednak nową jakość tej już dawno napisanej sztuki. Realia były współczesne a zawiść i zazdrość są ponadczasowe. Pycha obudowana głupotą także nie zna granic i nie potrzebuje paszportów. Już od starożytnych Greków  zaczynając z miłością i jej rozumieniem były kłopoty. W języku greckim na wyrażenie miłości znajdujemy trzy słowa : eros, sympatia, agape. Miłość w wymiarze cielesnym była dla Greków nie tyle samą seksualnością co szeroko rozumianym hedonizmem. Jej celem była szeroko pojęta przyjemność w tym także seksualna. Sympatia wyraża uczucie życzliwości, jakie żywimy do drugiej osoby. Agape to miłość która stworzyła świat i jest silniejsza od wszystkiego także od zła. Jest to miłość w ujęciu duchowo-religijnym. Szekspir raczej prowadzi nas wewnętrznym torem otwierania się na drugiego. Pomimo sporów i waśni  zła i obłudy w życiu codziennym bardzo pragniemy mieć świadomość posiadanej miłości i jej odwzajemnienia. Przytoczmy dwa przykłady w których dwie postacie również przeżywają wartość swego ''ukochania''. Najpierw młoda współczesna kobieta-'' Dla mnie dzień powszedni to budzik-wstaję bardzo wcześnie, pakuję teczkę, strasznie się śpieszę - jazda autobusem, ulice zatłoczone, spóźniam się do pracy, praca wiecznie ta sama, wokoło mnie wiecznie ci sami ludzie, koledzy wiecznie zdenerwowani, jem pośpiesznie i często licho, wiecznie te same rozmowy, po powrocie do domu nie wiadomo w co ręce włożyć, potworne znużenie, jeszcze przynajmniej parę chwil przed telewizorem i na pół przytomna kładę się spać. A rano od nowa to samo''. Drugi jest związany z Madeleine Delbrel współczesnej mistyczki która porzuciła osobistą karierę pisarską by służyć ubogim. Tak pisze- ''Nie ma trudu przypadkowego. Gdy spełniamy wolę Boga - wstając, przygotowując posiłek, wychodząc, załatwiając sprawunki, jadąc pociągiem - zgłębiamy się jak gdyby w jedność z Bogiem, przyjmując Jego wolę i pragnąc Jej. Gdy trudzimy się naszym codziennym trudem, wstając z nogami pełnymi zmęczenia zużywając dziesięciokrotnie więcej czasu i nerwów, niż trzeba na przygotowanie najprostszego posiłku , robiąc to z oczami pełnymi dymu ze złego węgla, który nie grzeje i ze stopami na lodowatej podłodze. Można powiedzieć że to nie są wielkie trudy. Artystę poznaje się po sposobie wykonywania utworu dziecięcego jak i najtrudniejszego koncertu. Podobnie natychmiast rozpoznamy świętych wśród tych maleńkich spraw i trudów. Włoży w nie bowiem swobodę, wdzięk       i dobrą chęć , która czyni z małego trudu wielkie dzieło miłości”. Pierwszy obraz miłości biernej, zrezygnowanej. Ktoś jest kształtowany przez życie. Mam niewiele do powiedzenia. W praktyce staję się niewolnikiem.  Powoli staję się zaprogramowanym niewolnikiem i niszczę sam siebie.   Drugi to wolne i świadome kształtowanie swego życia. Aktywność oraz pasja nade wszystko nie marnowanie darów które pochodzą z ''Wysoka''.  Jak sądzisz drogi i cierpliwy czytelniku? Gdzie Szekspir umiejscawia swoich bohaterów?

           Krzysztof Surma